عالم ماده آنقدر بزرگ است که در ذهن بشر نمی گنجد! بگذارید از همین سیاره خودمان شروع کنیم: 
زمین با این همه عظمت و اقیانوس ها و دریاها و جنگل ها که مثل تمام اجسام دنیا از میلیاردها مولکول و اتم تشکیل شده است، در برابر خورشید همچون ذره ای بیش نیست، در حجمی که خورشید اشغال کرده میتوان یک میلیون کره ی زمین جای داد! فاصله ی زمین تا خورشید حدود 150 میلیون کیلومتر است، که حدود 8 دقیقه نوری میشود (یعنی نور برای پیمودن این فاصله، بیش از 8 دقیقه وقت صرف میکند! و نور در هر ثانیه ‏سیصد هزار کیلومتر  را طی میکند). دورترین سیاره شناخته شده ی منظومه شمسی سیاره ی پلوتو است. نور خورشید برای رسیدن به پلوتو  حدود 10 ساعت در راه است! پس منظومه شمسی هم برای خودش خیلی وسعت دارد. قطر منظومه ی شمسی (فعلا تا پلوتو) حدودا یک روز نوری است، چیزی در حدود 25920000000 کیلومتر. اینها همه مجموعه ای است که آن را منظومه شمسی می نامیم که انواع سیارک ها و دنباله دارها و... در آن وجود دارند.
 نزدیکترین ستاره به ما (بعد از خورشید)، آلفا قنطورس است که حدود 4/3 سال نوری با زمین فاصله دارد که معادل 40124160000000 کیلومتر میشود! منظومه ی شمسی، خود عضوی کوچک از یک مجموعه ی بسیار عظیم تر به نام کهکشان راه شیری است. راه شیری شامل صدها میلیارد ستاره است که خورشید یکی از آنهاست.پس کهکشان راه شیری به تنهایی از قوه ی ادراک ما خارج است. و عجیب تر آن که در جهان میلیاردها کهکشان (مثل راه شیری) وجود دارد که هرکدام میلیاردها ستاره دارند و همه ی این کهکشانها به فاصله ی بیلیونها سال نوری در کیهان پراکنده شده اند!!! 

و این ها همه همین عالم ماده هستند.  

برگرفته از ghasedoon.blog.ir